w liryce nawiązywała do fr. symbolizmu i parnasizmu (m.in. przekłady poet. Liryka francuska t. 1–2 1911); w twórczości po 1918 skłaniała się ku tendencjom ekspresjonistycznym; ponadto baśniowe stylizacje lud., wiersze patriotyczne i rel.; zbiory wierszy Opale (1902), Chusty ofiarne (1910), Pierścień życia (1919), Tartak słoneczny (1928) i in.; proza poet., nowatorska powieść Książka jutra (1922); miniatury psychol., sentencje; utwory dla dzieci (Bohaterski miś 1919); Pisma poetyckie (t. 1–4 1932–34); wybór Biała godzina (wyd. 2 1978).